​ძველი ლეგენდის მიხედვით ფუტკრებმა ღმერთს თხოვნით მიმართეს. ისინი თავდაცვის საშუალებას, იარაღს ითხოვდნენ, რომლითაც თავიანთ სიმდიდრეს დაიცავდნენ. ღმერთმა მათ შხამიანი ნესტარი მისცა და თან გააფრთხილა. თუ რომელიმე მათგანი ადამიანის საწინააღმდეგოდ გამოიყენებდა მოკვდებოდა, ხოლო ადამიანი პირიქით - დაავადებისაგან განიკურნებოდა.

ცნობილი ფაქტია, რომ მეფუტკრეები დღეგრძელი ადამიანების 80%-ს შეადგენდნენ და თითქმის არასდროს ავადდენიან ათეროსკლეროზითა და ჰიპერტონიით. ეს კი ფუტკრების დანესტვრისა და შხამის მოქმედების დამსახურებაა.

​

ადამინი თავის აგებულებით, თითქმის სრულყოფილი არსებაა. მეცნიერების აზრით ჩვენს ორგანიზმს 150-300 წლამდე შეუძლია იცოცხლოს. თუმცა, იმისი გამო, რომ ძალზე არასასურველ გარემოში ვცხოვრობთ, საუკეთესო შემთხვევაში, ამ რესურსის მაქსიმუმ მესამედია რეალიზებული.

ისევე როგორც თაფლია თავისი შემადგენლობით და თვისებებით უნიკალური და განუმეორებელი, ასევე უნიკალური და განუმეორებელია ფუტკრის შხამი. ეს რთული, ბუნების მიერ შექმნილი საოცრებაა, რის მსგავსსაც ადამიანი უბრალოდ ვერასოდეს ვერ შექმნის.

​

ფუტკარი თავის შხამს მხოლოდ თავდაცვის მიზნით გამოიყენებს. აპიტოქსინის (ფუტკრის შხამი) დანიშნულებაა მტერი განდევნოს და არა მოსპოს. ფუტკრის შხამის სამკურნალო და სასიკვდილო დოზას შორის, ძალიან დიდი ინტერვალია. ზუსტად ამიტომაც მისი მიკროდოზები სრულიად უსაფრთხოა ადამინისთვის. თავისუფლად შეიძლება ადამიანის ორგანიზმმა ასეული ფუტკრის შხამი მიიღოს.

ჰიპოკრატე ამბობდა, რომ ავადმყოფობებს ექიმი მკურნალობს, ხოლო ბუნება კურნავს. ექიმს შეუძლია, მოხსნას ტკივილი, შეაჩეროს ანთებითი პროცესი, ამოაჭრას აპენდიქსი და ჩაუყენოს კარდიოსტიმულატორი, მაგრამ დაამარცხოს დაავადება და გახადოს ჯანმრთელი, უფრო გაცილებით რთულია. ეს შეუძლია, მხოლოდ ადამიანს, რომლისთვისაც სურვილი, საციცოხლო ძალები და მაღალი იმუნიტეტია საჭირო.